Burrë e grua dolën nga rrënojat 202 orë pas tërmetit, foshnjën e ushqyen me pështymën e tyre, por në ditën e 5-të ndërroi jetë

Çifti Hidayet dhe Muharrem Polat, të cilët u shpëtuan nga tërmeti i ndodhur në Kahramanmaraş dhe preku thellë 10 provinca, bënë gjithçka për të mbajtur në jetë djalin e tyre 7 muajsh. Nën rrënojat, nëna e ka ushqyer me gji foshnjën 7-muajshe për 4 ditë, më pas e ka ushqyer me pështymë bashkë me të shoqin.

Çifti Polat, Hidayet (24) dhe Muharrem (32), të cilët u martuan 7 vite më parë, në vitin e dytë të martesës u lindi një vajzë, të cilën e quajtën Bulem dhe 2 vjet më vonë një djalë të cilin e quajtën Miraç . 7 muaj para tërmetit, çiftit Polat, të cilët ishin portierët e godinës Aktaş në rrugën Şekerdere, u lindi një djalë i quajtur Alparslan.

Çifti Polat dhe 3 fëmijët e tyre u kapën nga tërmeti me magnitudë 7.7 dhe 7.6 ballë në banesën ku banonin, në bodrumin e pallatit 7-katësh. Ndërkohë që humbën jetën fëmijët më të mëdhenj të çiftit, Bulem (5) dhe Miraç (3), të cilët ishin në dhomën ngjitur, foshnja 7 muajshe Alparslan Polat, e vendosur në dhomën e gjumit me prindërit e tij, arritën të mbijetonin në trekëndëshin jetësor që u formua.

Hidayet Polat, 24 vjeç, i cili mbeti i bllokuar nën rrënoja me gruan dhe foshnjën 7-muajshe, ushqeu Alparslanin nën rrënoja për 4 ditë. Për shkak të urisë dhe etjes, gruas fatkeqe i është ndërprerë qumështi në ditën e 5-të. Më pas, çifti Hidayet dhe Muharrem Polat bënë djalin e tyre 7 muajsh të thithte buzët e tyre dhe mbijetoi edhe 1 ditë me pështymë. Kur u mbaruan pështyma në gojë, nëna Hidayet Polat i kërkoi të shoqit ta priste në krah. Gruaja që i preu krahun burri e ushqeu fëmijën me gjakun e saj për 1 ditë. Alparslan, i cili mundi të duronte të ftohtin dhe urinë vetëm për 6 ditë, vdiq në krahët e prindërve. Muharrem Polat, i cili po përpiqet të qetësojë gruan dhe t’i japë krajo, ka parë për herë të fundit djalin e tij 7 muajsh varrosur nën rrënoja.

202 orë pas tërmetit, në lagjen Onikisubat të Kahramanmaraş-it, çifti Muharrem dhe Hidayet Polat u nxorrën të gjallë nga rrënojat e ndërtesës ku ishin bllokuar. Historitë e çiftit, të cilët humbën dy nga tre fëmijët e tyre në momentin e tërmetit dhe foshnjën gjashtë muajshe nën rrënoja në ditën e 5 të tërmetit, të ngrinë gjakun.

Në Kahramanmaraş , epiqendra e tërmetit, ne dëshmuam një mrekulli 9 ditë më vonë në orën 202. Muharrem dhe gruaja e tij Hidayet Polat u kontaktuan pasi një zë u dëgjua nga nën rrënoja në punën e kryer nga Shoqata e Klubit Sportiv të Kërkimit dhe Shpëtimit Bursa (BAKUT), personeli i bashkisë Adapazarı dhe ekipet e Kërkimit dhe Shpëtimit Bursa Gürsu në apartamentin Aktaş .

Si rezultat i punës së përpiktë të ekipeve, fillimisht Muharrem Polat dhe më pas gruaja e tij Hidayet Polat u nxorrën me mbështetjen e ekipeve.

Çifti u vendos në barelë nga ekipet mjekësore dhe u dërgua me ambulancë në Spitalin e Fakultetit të Mjekësisë Universitare Kahramanmaraş Sütçü İmam.

Muharrem Polat, i cili po trajtohej në spital, ka folur për tragjedinë që kanë përjetuar nën rrënoja. Duke shpjeguar se i ka humbur telefoni kur ka ndodhur tërmeti, Polat tha: “Telefonat mungonin ditën e parë të tërmetit. Alarmin e vendosa në orën 08:45, kur ra alarmi, telefoni ishte nën krevat, krevati ishte në dysheme. Ne lëvizëm krevatin, morëm telefonin dhe ia dolëm me dritën e tij.” tha.

Duke u shprehur se 2 fëmijët e tyre humbën jetën nën rrënoja dhe se po përpiqeshin shumë për të mbajtur në krahë foshnjën e tyre 6 muajshe,

“Nuk hëngrëm asgjë nën rrënoja. Sapo gjeta vazelinë, hëngrëm pak vazelinë. Natyrisht, nuk e dija nëse do të shkaktonte telashe, goja na ishte tharë. E kemi shkrirë me mjetet tona një lugë gjelle, e kemi mbajtur aty, nuk e pimë dot gjithsesi, e pështymë sërish.

Unë kisha një djalë 7 muajsh Muhammet Alparslan, po mundohesha ta ushqeja me pështymën që nxirrja nga goja, gruaja ime nuk kishte më qumësht. Në ditën e 5-të nën rrënoja, Muhammet Alparslan nuk duroi dot më, i kontrollova pulsin, i dëgjova zemrën, ai ndërroi jetë në mëngjes.”

Duke thënë se kanë arritur në ujin e borës në ditën e 7-të nën rrënoja, Polat i shpjegoi këto momente si më poshtë:

“Toka u mbyll në tërmetin e parë, u hap në tërmetin e dytë, këtë e kuptova në ditën e 7-të. Vetëm aty vinte ajri, kishte shumë pluhur, na mbulonte gojën dhe fytyrën. Në ditën e 7-të të tërmetit, rreth orës 03.30-04.00 ‘Kam thënë Hidayet, ka diçka këtu’. Vura dorën, tulla ishte e lagur, e lagur. Unë e tregova, ajo nuk e besoi. Gërmova, gërmova, pashë që doli ujë, ujë bore. Unë e di ku të shoh ujin e borës. Allahu na ka treguar një udhëzim të tillë.”

“Mund të mbërrijmë tek ne një dy ditë më parë”

Duke shpjeguar se ka thyer me copa karrigesh e kolltuqe vendin ku ishte uji dhe ka hapur një hendek mes tyre dhe tavanit, Polat tha se mendonte se ekipet mund t’i arrinin një ose dy ditë më parë, por rrënojat, mbi ta e penguan këtë.